Ebevenyler çocuklarına rehberlik etmek yerine sahip gibi davranmayı benimserler. Ya ihmal eder, susturur, fikri yokmuş gibi davranırlar yada başarı odaklı, baskıcı, en iyiyi bilen en doğru kararı alan anne-babalar gibi davranırlar. Her iki davranış şekli de çocuğun değersiz hissetmesine ve kabuğuna cekilmesine yol açar. Aile içinde birey olarak görülmedikçe sosyal ortamda da birey gibi davranamaz.
Taciz de özgüven eksikliği nedenlerindendir. Özellikle küçük yaşlarda yaşandı ve paylaşacak yardım alacak kimse bulunamadıysa.
Dış görünüş de nedenlerden biridir. Bedenine güvenmeyen kisinin kendine güveni de azalır.
Sen yapamazsın diye kodlayan eş,dost, arkadaş gibi sosyal çevre büyük etkendir.
Kalıcı bir ahraz değildir. Sevilmek, inanilmak, iltifat veya övgü gibi tersine kodlamalarla aşılabilir.