Nasıl seveceğini bilemeyen insanlardır,ya çok kötü olurlar ya çok iyi ya siyah ya beyaz. Ne gördülerse onu uygularlar sonra çocukları aynı şekilde derken derken sevgisiz bir kuşak ortaya çıkar karşınıza.
Sevgisizlik bütün kötülüklerin başını çekiyor. Yapılan araştırmalar suça meyilli insanların hep anne ya da baba sevgisinden yoksun olduğunu gösteriyor. Çünkü ruhuna sevgi işlenmemiş bir insandan sevgi beklemek pek mümkün olmuyor. Duygular da, hisler de bir yerden beslenmekte. Bu da sevdiği insanlardan beklentisi olan sevgidir.Ama bunun yerine karşısındaki ona sevgi yerine acımasızlık ve nefret gösteriyorsa onunda hisleri bunlarla besleniyor ve fikir altyapısında bunu doğru addediyor kendince. Sonrası malum, o da kendinden sonrakilere aynısını yapıyor.
Sevgiyi yaymak lazım. Yoksa kötülük çok hızlı yayılıyor.
Toplumun yozlaşmasında zincirlemenin devamını getirirler. Kimini doktor, mühendis, hakim, imam gibi saygı değer mesleklerde görebilirsiniz. İç dünya çok farklıdır çoğu insanda, sevgisiz insanlar sevgiyi taklit ederler... bu yüzden verdikleri sevgi de taklittir ancak, aksi ise felakettir.
Kendim yaşadığım için yazıyorum.
Babam alkolik. Abimin üzerine çok düşüldü bende yalnız tek başına büyüdüm hep içime attım abim patladı ben içime atmaktan hastalık üstüne hastalık çıktı.
Sevgisiz büyüdüm uystrcuya kadar düştüm. sevdiklerimin vefatından sonra gözümü açtım sevdiklerim için yaşadım yaşıyorum umudu yitirmeyin.
Emin olun öyle bir durumlara düştüm ki öldürecektim kendimi. Çaresizlik öldürür insanı...