Tıklım tıklım olan dolmuşta ayakta kapının önünde yolculuk yapıyordum. İnecek olan yolcular daha durağa yaklaşmadan ayaklandılar. İçerde itişme tarzında hareketlenmeler oldu. Neyse şoför hızını yavaşlatarak kapıyı açtı. Bende haliyle duracak sandım. Meğersem o esnada durmamış..
Ayağımı atmamla kendimi yerde buldum. Bir bakkalın önüne düştüğümü çok iyi hatırlıyorum. İnsanlar şaşkın bakışlarla bana bakıyorlardı. O durakta inecek olan yolcular da öylece geçip gittiler yanımdan. Hiç kimse demedi "kızım nasılsın bir şeyin var mı!?" diye. Üstüne üstlük şöforden azar işitmiştim bir de. Neden araç durmadan inmişim? Acaba siz kapıyı araç durmadan açtığınız için olabilir mi dediğimde daha bir şey diyemedi tabii. Daha söyleyecek çok şey vardı da ben söylerken kendimi tutamayıp ağlarım diye devamını getirmedim. Sonrasında otobüsten indiğimde kanayan dizime bakıp ağlamıştım. İnsanların bu duyarsızlığını hiç unutmayacağım