En son neden yaşadığını sorgulayan yazarın sorduğu soru. İlkokulda tanıdığımız çoğu kişinin yüzünü bile unutmuşken geçmişte kalan adını, kokusunu, yüzünü, varlığını dahi unuttuğumuz kişiler ve olaylar varken bunları neden yaşadık.
Gelecekteki seni yaratmak için. Geçmişi çok fazla çarkı olan bir makine olarak düşünürsek alttaki çarklar olmazsa olmaz. Tanıştığımız insanlar yaşadığımız olayları unutuyoruz ama onların bize kattıkları kalıcı. Acılı bir ameliyat sonrası ameliyatı unutursun acısı kalır. Tecrübe kazanırsın. Artık acı senin için daha hafif bişey çünkü büyük bir acı yaşadın. İlkokulda tanıştığımız kişileri unuttun ama belki ilk aşık olduğun kız/erkek ilkokuldandı bunu unutmazsın. Geçmiş ile bugünkü kendini yarattın. Bugün ise yarınki seni bu böyle devam eder.
Çünkü herşey geçici. Kalıcı olan hiçbir şey yok. Tüm bu geçiciliklerin arasında hatırlayabildiklerimiz bize aittir. Hayat budur, ya da bildiğimiz formuyla bu.