Babam. Kıl çadırda doğmuş bir yörük çocuğu. El evinde bir göz odada sığıntı kalmış hep el işinde çalışmış yokluklar ve zorluklar içinde aile desteği almadan okumuş bir yerlere gelmiş. Bugün geçmişe bakarsa mutlu olması gereken en baş insanlardan birisi. Ama kafasına sinek konsa mutsuz olabilen her hayırdan şer çıkarabilen son heves kırıcı. Bence bu işin yokluk görmek ile değil kişilik ile alakası var.
Babamdır. Kendi kanımdır. Uzaktan sevdiğim yakından asla tahammül edemediğimdir. Her olaya kulp bulur her daim huzursuz her daim sinirlidir. Ağzından küfür eksik olmaz sürekli kafaya takacak bir olayı vardır. Parkta oynayan çocuklardan motorsiklet bağırtan gençlere kadar. İşin kötü tarafı kendi sinir olması yetmediği için bizi de sinir etmeye çalışıyor. Bu tarz insanlarda anlamadığım özellik kendisi sinir oluyorsa sende de aynı duyarlılığı yaratıp senin de sinir olman için elinden geleni yapıyor. Mesela ben o an gürültü duymadım ya da çok da takmadım. Konuyu o kadar çok evirip çevirip açıyor ki ister istemez sen de duymaya rahatsız olmaya başlıyorsun. Bana göre bu insanlar enerji vampiridir ve itina ile kaçılması gerekir. Yoksa düzeltmeye çalışır iseniz kendi başınızı yersiniz tecrübe konuşuyor.
Gittiği her yerde negatif bir şey bulup ona kilitlenen ve bu yüzden anı kaçıran zavallı insandır. Görmezden gelinmesi gerekir ki dışarıyı bırakıp varoluş sancıları çeksin. Kendi içine dönsün, kimsenin de modunu düşürmeye çalışmasın.
Sinirleri zayıf insandır. Yaşarken de olmuş olabilir. Dayanamaz bunu anlamak lazım bence...
Lakin uç boyutu insanı aşağılarsa kibirdir, kaçın vesselam.
Tek aşkımdır bu hayatta. Ama enerji paratoneri gibidir. Annemin sözü vardır aksi insanların işleri aksi gider diye tam olarak bu sözleri iliklerine kadar hissettirir.
Israrla aşığımdir hala- baby join me in death