Çocukları ve hatta bebekleri cinsel anlamda çekici bulanlar, zorla edilen tecavüzler, şiddet gören kadınlar...
Kelimeler yanyana gelmekten utandı da yapanların yüzü kızarmadı. Ahirzaman diye boşuna denmiyor, demekki.
Çevresindeki yüksek statülü insanlardan hep uzak görür insan böyle cahilce ve canice olan davranışları. Okumanın bile kimi zaman okuyana fayda sağlamadığını söyleyen kadim sözler var kültürümüzde. Oldukça fazla olmakla birlikte, duyduğumuzda itibar etmediğimiz ve belki de sacma bulduğumuz...
"Ne kadar okursan oku, bilgine yakışır şekilde davranmıyorsan, cahilsin demektir."
Okumak bazen kişiyi kitap yüklü merkep halinede getirir." gibi nice vecizeler...
Şahısların yaptıkları hataları, okudukları kitapların emirleriymiş gibi davranıp bulundukları konumları kötülemek ne derece akıldan uzak bir davranış değil mi? Özellikle de şu sıralar en çok yaptığımız şey de bu sanırım.
Bir uzman çavuşun tecavüz eyleminde bulunması...
Sözde tarikat liderinin küçük kızı istismar etmesi...
Solcu, entelektüel ve aydın profili veren birinin eşine şiddet uygulaması...
Bir doktorun meslekdaşına kendi bildiği bir takım ilaçları vererek nefsini tatmin etmesi...
Bir savcının, hakimin, mühendisin, hocanın vs. sayılabilecek ne kadar değerli ve takdir gören meslek varsa hepsinden her çeşit insan çıkabilir. Üzerlerinde bulunan konum etiketlerine bakarak şahısları kötülemek yerine emellerine ulaşmak için kullandıkları silahlarından, mesleklerinden edip öyle savurmalıydık, ağzımıza gelenleri. Böyle giderse şahıslardan değil; mesleklerinden, kendilerinden değil; konuştuklarından, yaptıklarıdan değil; söyledikleri doğru sözlerden nefret edeceğiz.
Salih Topçu'nunda dediği gibi:
"Altının sahtesi yok mu? Paranın sahtesi yok mu? Sahte doktor, sahte polis yok mu? Şimdi sağlamını da atacak mıyız biz? adamlar kalpazanlık yapıyor. Biz şimdi hakiki parayı atacak mıyız? Sahte altınlar var diye hakiki altınları atacak mıyız? Atmıyorsunuz, ayıklıyorsunuz. Bunlar da böyledir. Ortada şeyh diye doktor diye polis diye bilinen şeytanlar da vardır. Bu başka ama hakiki şehyler iyi doktorlar kahraman polisler de vardır.
Onları aynı torbaya koymak bir hastalıktır."
İnsan olmak başka, sınav kağıtlarında puan toplayarak bir yerlere gelindiğinde kendini 'oldum' sanmak başkaydı.
Tümevarım yaparken gireceğimiz insan hakları karşısında doğacak yanlış algıları göze almazsak itibar edeceğimiz ne değerlerimiz ne de kutsalımız kalmayacak. Öyleyse böylesine kötü işler yapan kişileri haber edip sıfatlarını söylerken iki defa düşünmemiz gerekecek, artık.
İnsan olarak geldiğimiz dünyada insan kalma mücadelemiz hep devam eden bir savaş halinde olacak.
Ne mutlu başarıp öyle kalanlara...
Kelimeler yanyana gelmekten utandı da yapanların yüzü kızarmadı. Ahirzaman diye boşuna denmiyor, demekki.
Çevresindeki yüksek statülü insanlardan hep uzak görür insan böyle cahilce ve canice olan davranışları. Okumanın bile kimi zaman okuyana fayda sağlamadığını söyleyen kadim sözler var kültürümüzde. Oldukça fazla olmakla birlikte, duyduğumuzda itibar etmediğimiz ve belki de sacma bulduğumuz...
"Ne kadar okursan oku, bilgine yakışır şekilde davranmıyorsan, cahilsin demektir."
Okumak bazen kişiyi kitap yüklü merkep halinede getirir." gibi nice vecizeler...
Şahısların yaptıkları hataları, okudukları kitapların emirleriymiş gibi davranıp bulundukları konumları kötülemek ne derece akıldan uzak bir davranış değil mi? Özellikle de şu sıralar en çok yaptığımız şey de bu sanırım.
Bir uzman çavuşun tecavüz eyleminde bulunması...
Sözde tarikat liderinin küçük kızı istismar etmesi...
Solcu, entelektüel ve aydın profili veren birinin eşine şiddet uygulaması...
Bir doktorun meslekdaşına kendi bildiği bir takım ilaçları vererek nefsini tatmin etmesi...
Bir savcının, hakimin, mühendisin, hocanın vs. sayılabilecek ne kadar değerli ve takdir gören meslek varsa hepsinden her çeşit insan çıkabilir. Üzerlerinde bulunan konum etiketlerine bakarak şahısları kötülemek yerine emellerine ulaşmak için kullandıkları silahlarından, mesleklerinden edip öyle savurmalıydık, ağzımıza gelenleri. Böyle giderse şahıslardan değil; mesleklerinden, kendilerinden değil; konuştuklarından, yaptıklarıdan değil; söyledikleri doğru sözlerden nefret edeceğiz.
Salih Topçu'nunda dediği gibi:
"Altının sahtesi yok mu? Paranın sahtesi yok mu? Sahte doktor, sahte polis yok mu? Şimdi sağlamını da atacak mıyız biz? adamlar kalpazanlık yapıyor. Biz şimdi hakiki parayı atacak mıyız? Sahte altınlar var diye hakiki altınları atacak mıyız? Atmıyorsunuz, ayıklıyorsunuz. Bunlar da böyledir. Ortada şeyh diye doktor diye polis diye bilinen şeytanlar da vardır. Bu başka ama hakiki şehyler iyi doktorlar kahraman polisler de vardır.
Onları aynı torbaya koymak bir hastalıktır."
İnsan olmak başka, sınav kağıtlarında puan toplayarak bir yerlere gelindiğinde kendini 'oldum' sanmak başkaydı.
Tümevarım yaparken gireceğimiz insan hakları karşısında doğacak yanlış algıları göze almazsak itibar edeceğimiz ne değerlerimiz ne de kutsalımız kalmayacak. Öyleyse böylesine kötü işler yapan kişileri haber edip sıfatlarını söylerken iki defa düşünmemiz gerekecek, artık.
İnsan olarak geldiğimiz dünyada insan kalma mücadelemiz hep devam eden bir savaş halinde olacak.
Ne mutlu başarıp öyle kalanlara...