o kadar alışamıyorum ki yatağımın yerinin değişmesi bile beni uzun süre uykusuz bırakabiliyor
7 Cevap
En güzel özelliğim bukalemun gibi olmamdır. Askere gittiğim ilk gün bile beni acemi er zannetmeyip komutan zannetmişlerdi. Daha sonra rdm kardeşlerimizden biri gelip abim sen ne değişik insansın sankim bir yıldır burdasın hemen mi alıştın demişti. Aslında alışmak değildi mevzu fakat değişim mecburi geldi ise zaten yapmam gerektiği için karşı çıkmıyorum. Eğer değişimi farklılığı bizzat ben yaptı isem zaten alışmak gibi bir derdim olmuyor. Senelerim yurtlarda geçti. Daha gittiğim ilk gün mışıl mışıl uyumuştum. Yer, yatak, ortam hiç bir şey yadırgamam. Ankara'da yanı başımda bomba patladığında ilk olarak milleti teskin edip annemi aramıştım. Sakin ol bomba patladı ama ben iyiyim şimdi buradan çıkıyorum telefonu meşgul etmeyelim diyerek kapatmıştım. O bile beni şaşırtmamıştı. Sanıyorum kişilik özelliği ile alakalı bir durum.
Farklılık kabul etmemek hayatı monoton hale getireceği kanaatindeyim,kendini yaşayacağın belki hissedeceğin farklı duygulara kapatmak olur kimi zaman işe giderken dahi farklı sokaklar'dan dolanarak gitmek,devamlı takip ettiğin yazar dışında farklı bir yazarın makalelerini okumak senin görüşlerine çok zıt olan insanlarla tanışmak.
Her gün aynı renk kıyafetler giymek değil de başka renklerle başka duygulara bürünmek hayatı sıradan olmaktan sıkılmaktan çıkarır.
Ufak görünüp ufkumuzu açacağımız bir karar olabilir farklılıklara açık olmak kendini hiçbir yere hiçbir şeye bağlamamak onlarsızda yapabilmek.
Her gün aynı renk kıyafetler giymek değil de başka renklerle başka duygulara bürünmek hayatı sıradan olmaktan sıkılmaktan çıkarır.
Ufak görünüp ufkumuzu açacağımız bir karar olabilir farklılıklara açık olmak kendini hiçbir yere hiçbir şeye bağlamamak onlarsızda yapabilmek.
Takıntılı olduğum konularda farklılığı ne yüreğim ne de bünyem kaldırabiliyor. Misal sınavlara hep aynı amfide giriyoruz. En başından beri oturduğum yer bellidir. Kimse yerimi kapmasın diye erkenden gelir amfinin önünde beklerim. Yine böyle bir gün biri benden daha önce davranıp yerime(!) oturmuş. Tüm modum düştü tabii. Oraya oturamazsam imkanı yok sınava dikkatimi veremem. Tüm cesaretimi toplayarak yanına gittim.
-Kusura bakmayın ama acaba oraya ben oturabilir miyim? Alışmışım oraya başka bir yere oturamıyorum. Kendimi psikolojik olarak kötü hissediyorum, dedim. Ne diyor bu diye tuhaf bir bakış attı ama onu düşünecek halim yok. Telaşımı anladı herhalde ki tamam sen geç o zaman dedi ve kalktı. Nasıl rahatladım nasıl rahatladım anlatamam. Neyse ki sonrasında buna benzer bir vaka yaşamadım.
-Kusura bakmayın ama acaba oraya ben oturabilir miyim? Alışmışım oraya başka bir yere oturamıyorum. Kendimi psikolojik olarak kötü hissediyorum, dedim. Ne diyor bu diye tuhaf bir bakış attı ama onu düşünecek halim yok. Telaşımı anladı herhalde ki tamam sen geç o zaman dedi ve kalktı. Nasıl rahatladım nasıl rahatladım anlatamam. Neyse ki sonrasında buna benzer bir vaka yaşamadım.