En güzel özelliğim bukalemun gibi olmamdır. Askere gittiğim ilk gün bile beni acemi er zannetmeyip komutan zannetmişlerdi. Daha sonra rdm kardeşlerimizden biri gelip abim sen ne değişik insansın sankim bir yıldır burdasın hemen mi alıştın demişti. Aslında alışmak değildi mevzu fakat değişim mecburi geldi ise zaten yapmam gerektiği için karşı çıkmıyorum. Eğer değişimi farklılığı bizzat ben yaptı isem zaten alışmak gibi bir derdim olmuyor. Senelerim yurtlarda geçti. Daha gittiğim ilk gün mışıl mışıl uyumuştum. Yer, yatak, ortam hiç bir şey yadırgamam. Ankara'da yanı başımda bomba patladığında ilk olarak milleti teskin edip annemi aramıştım. Sakin ol bomba patladı ama ben iyiyim şimdi buradan çıkıyorum telefonu meşgul etmeyelim diyerek kapatmıştım. O bile beni şaşırtmamıştı. Sanıyorum kişilik özelliği ile alakalı bir durum.