menu search
brightness_auto
more_vert
Dostluk insanı özelleştiren ve bir yapıya sokan bir etkendir.İnsanlar yalnız kalma korkusunu birçok yönden yaşarlar.Kimi zaman kendini sevme duygusu bile ağır basar.Çevrendeki insanlar aslında yaşamında büyük bir etkendir.Üzüldüğünde veya mutlu hissettiğinde yanında güvenebileceğin bir dost ararsın.Hasret kalırsın, belki bir özlem.
Dışarıda kimi zaman birçok sorun yaşadığımız olur.Hayatımızda ya dostlarımızdan ya çevremizdeki insanlardan çekeriz.Her ne kadar haklı olursak olalım eleştirilmek göbek adımızdır.Yeteneklerimizi görmezden gelirler.En yakın dostlar bile bir gün gider.Ön yargıdan bahsedecek olursak eğer, o da farklı bir bakış açısıdır.Ee nihayetinde İnsan dediğimiz varlık eleştirmek için dünyaya gelmiştir.Hep kendini düşünür böyle insanlar ve açıkçası bencil varlıklardır.En önemliside hiç tanımadan bir sürü yargı dağıtır bu gibi insanlar.Böyle insanları takmayın ve hayallerinizden vazgeçmeyin.Umut öyle güzel bir histir ki;
Sizi yaşama bağlar ve daha çok hırslandırır.Mesela benim kimseyi dinlememem gibi.
Ben söz yazmaya lisede başladım ve kendimi bulduğum an sadece o andı.Umudunu kaybetme adlı kitabımı da 1 sene içersinde birçok düzeltme yaparak yazdım.Bu süreçte yakın arkadaşım olsun, başkası olsun hep dalga geçtiler.Kitap çıkaramayacağımı ve başarılı olamayacağımı.Ama ben ne yaptım bu kaygıları kaldırdım.Sadece mutlu olduğum şeylere odaklandım.Özgüvenimi yitirmeme sebeb olan insanları hemen hayatımdan çıkardım.Sonrasında bu kitapla birlikte daha bir özgüvene sahip oldum.
thumb_up_off_alt 2 beğenilme thumb_down_off_alt 0 beğenilmeme

1 cevap

more_vert
benim için 2 heceden ibaret; şu-le
thumb_up_off_alt 1 beğenilme thumb_down_off_alt 0 beğenilmeme
more_vert
Kimi zaman gerçekten iki heceyle anlatılabiliyor tabi

İlgili bir başlık bulunamadı

...