Yıllardır gözümüzün önünde duran, otobanın hemen dibinde yeşil bir alan var. Ağaçlı, bol yeşilli ve ıssız bir yer ama bugüne kadar oraya uzun uzun baktığımı veya dikkat ettiğimi hatırlamıyorum. Bugün o yeşil alanın hemen dibine yapılan AVM ye ayakkabı bakmaya gittim ve o yeşil tarafa bakan bir cafede oturdum. Sonra gözüme çarptı o alan "Allah Allah, burası böyle miydi ya" dedim bir an, o kadar güzel gelmişti ki gözüme, şaşırmıştım açıkçası. Burayı bu kadar güzel ve dikkatimi çekmesine sebep olan şeyin o an, o tarafa bakmama sebep olan pencere olduğunu anladım.
Hayatımız da böyle değil mi ? her daim gözümüzün önünde duran onlarca güzel, dikkate değer onlarca şey bulunmasına rağmen pek bakmıyoruz yada görmüyoruz, taa ki o pencerenin dibine gelene kadar. Pencere bazen kayıplarımız, bazen sağlığımız, bazen de kazandıklarımız oluyor... Misaller böyle uzamaya devam edebilir ama pencerenin verdiği o "Allah Allah burası böyle miydi/ Allah Allah bu böyle miydi/ olay bu muydu" hissiyat değişmiyor.
Hayatımız da böyle değil mi ? her daim gözümüzün önünde duran onlarca güzel, dikkate değer onlarca şey bulunmasına rağmen pek bakmıyoruz yada görmüyoruz, taa ki o pencerenin dibine gelene kadar. Pencere bazen kayıplarımız, bazen sağlığımız, bazen de kazandıklarımız oluyor... Misaller böyle uzamaya devam edebilir ama pencerenin verdiği o "Allah Allah burası böyle miydi/ Allah Allah bu böyle miydi/ olay bu muydu" hissiyat değişmiyor.