Çok konuşulacak bir şeyi yok diye görüntülüyorum.
Ben kendimi hala 30 olarak göremeyip 29,90da sabit kalayım diye düşünüyorum. Aslında hep yaşım 19 olarak kabul etmiştim ama kafama vura vura 30 oldun diyorlar kabul edemiyorum. Hayat illa ki akıp gidiyor ve üzgünüm ki sen onun akıp gidişini hayat telaşına kapıldığın için fark edemiyorsun. Her başlangıçta ya geç kalmışlık ya erken başlamışlık hissi oluyor. Sevdiklerini kaybetmeye başlıyorsun mesela sonra aklına hep çocuğum ben daha ya düşüncesi geliyor yani en azından benim için öyle. Büyümeyi hiç istemedim ve büyümeyi de hala daha kabullenemiyorum. 30 yaşına selam olsun arkadaşım benim ki 29,90da durdu. ;) Soruna cevap verecek olursam da eğer herhangi bir avantajını görüntüleyemedim ama beklentiler her yaşta her kişilikte ve her yaşantıda farklılıklar gösteriyor. Kimi daha iyi bir iş, kimi daha iyi bir eş, kimi çocuk telaşı, kimi boşanmanın getirdiği boşluğu doldurma çabası benim içinse gerçekler gün yüzüne çıksın artık isteği... Söyleyeceklerim bu kadar :))