Üniversite sınavına hazırlanırken diyetisyen olmayı hedefliyordum. Sonrasında sonuçlar açıklandı. Puanım da yetiyordu aslında ama onu o kadar da çok istemediğimi fark ettim. Aklımdaki 2. bölümle yani hemşirelikle doldurdum tercih listemi. Neyse sınıfa bir geldim herkes sağlık çıkışlı, zaten biliyorlar uygulamadaki her şeyi. Ben enjektör tutmayı bile bilmiyordum. Aradan biraz zaman geçti ki manuel tansiyon aleti tutuşturdular elime. Herkes steteskopdan kan basıncını duyuyor ben duyamıyorum. Çok ağladığım zamanlar oldu. Ama asla pes etmedim. Elimde tansiyon aleti yurdun girişine oturdum, o sesi duyana kadar kaç gün kızların tansiyonunu ölçüm. Bunun için mutluluktan ağladığım günleri daha dün gibi hatırlıyorum. Sonra dönem bitti tabi yaz stajı başladı. İşte mesleğime o zaman daha çok bağlandım. İnsanlara yardım etmek o kadar güzel bir duygu ki. Yüzlerindeki tebessüme şahit olmak, dualarında yer edinmek.. "Kızım" diye çağırılmaktan söz etmiyorum bile. İnşallah okulumu bitirip hayırlısıyla atanırım.. Sevdiği işi sevdiği şekilde yapmak umarım herkese nasip olur :))